Nasze prace - Poezja

Stoi…
Dzień w dzień w korytarzu
własnych wspomnień, snów, marzeń…
Obserwuje ludzi
wchodzących i wychodzących
do jego świata…
Widzi ich problemy, smutki i upadki…
Idąc przez korytarz mija ich…
Oni nie dostrzegając Go wpadali na niego…
Zamyśleni i zapatrzeni w swój świat…
On w żalu, dziwnej nostalgii,
ze łzami w oczach
próbował im cos powiedzieć…
Lecz oni samolubni niczego nie słyszeli!
W końcu nie wytrzymał…
Przestał śnić, marzyć, wspominać…
Siedział w ciszy w końcu korytarza…
myśląc tylko o śmierci…
Ludzie, którzy byli w jego świecie
poczuli dziwną pustkę…
Zatrzymali się…
I nadal nie widząc Go…
Odeszli…
A On???
Dalej siedział…
Kiedy umarł, umarł cały świat…
Bo nikt z tamtych ludzi nie zauważył,
że odwrócił się…
…od Stwórcy…